به گزارش دیدبان، صفحه پایگاه اطلاع‌رسانی مقام معظم رهبری در اینستاگرام در جدید‌ترین پست خود به بازخوانی یکی از توصیه‌های مهم رهبر معظم انقلاب درخصوص حفظ قرآن که در سال 1370 بیان شده، پرداخت که توجه علاقه‌مندان را به آن جلب می‌کنیم.
برادران! شماها چرا قرآن را حفظ نمی‌کنید؟ شماها جوانید والله مکرر اتفاق افتاده با خود فکر کرده‌ام هر چه دارم بدهم و حفظ قرآن را بگیرم؛ ولی افسوس که ممکن نیست. در این سن من دیگر نمی‌توانم قرآن را حفظ کنم؛ اما شما جوانید، شما بچه‌اید و می‌توانید حفظ کنید. حافظه شما حافظه جوانی است.
22/ 1 / 70
با نگاهی به این توصیه رهبر معظم انقلاب که 25 سال قبل جوانان را به گرایش به سمت حفظ قرآن راهنمایی کردند در می‌یابیم که موضوع منویات معظم‌له مربوط به امروز و دیروز نیست و این دغدغه رهبر معظم انقلاب از سال‌های دور و شاید از حدود 4 دهه قبل به صورت مرتب به استحضار مردم و مسئولان رسیده است.
اما اینکه چرا با وجود این همه توصیه و درخواست مقام معظم رهبری بازهم شاهد فعالیت چندانی در توسعه حفظ قرآن کریم در کشور البته از سوی نهاد‌های دولتی و حاکمیتی نیستیم؟ سؤالی است که سال‌ها است با پاسخ‌های متفاوتی از سوی مسئولان روبرو است که شاید اصلی‌ترین پاسخ مسئولان به این سؤال کمبود بودجه و منابع مالی است.
اما با شنیدن این پاسخ سؤالات دیگری در ذهن تداعی می‌شود که آیا نهاد‌ها و مؤسسات مردمی مانند؛ جامعةالقرآن، مهد قرآن، بیت‌الاحزان، امیر‌المومنین(ع) و ... که در راستای تربیت حافظان قرآن گام‌های مؤثری برداشته‌اند، از بودجه برخوردار بوده‌اند؟
چگونه مؤسسات مردمی می‌توانند نظر مردم و خیران را برای کمک به تربیت حافظ قرآن جلب کنند، اما مسئولان در این زمینه به هیچ‌وجه موفق نبوده‌اند؟
چگونه است که مردم ما در ایام محرم و دیگر ایام عزاداری و یا میلاد اهل بیت(ع) مال و جان و وقت خود را صرف خدمت به ساحت اهل بیت(ع) می‌کنند اما در حوزه قرآن مشارکت چندانی ندارند؟
آیا زمینه مشارکت مردم و حمایت آنان از فعالیت‌های قرآنی فراهم شده و آنها حمایت نمی‌کنند؟
آیا مؤسسات مردمی از روز اول با کمک‌های مختلف خیران روبرو بوده‌اند و یا اینکه ابتدا پایه‌های فعالیت قرآنی را گذاشته و در ادامه مردم به یاری آنها آمده‌اند؟
آیا برگزاری دیگر برنامه‌های قرآنی از جمله مسابقات مختلف هزینه ندارد و آیا نمی‌توان با تغییر اولویت‌ها کمی بیشتر بودجه‌ها را هر چند اندک بیشتر به سمت حفظ هدایت کرد.
با نگاهی به طرح ملی حفظ قرآن و اجرایی نشدن پنج ساله‌اش به بهانه نبود بودجه در‌می‌یابیم که شاید اگر این طرح از همان سال اول با بضاعت اندک دستگاه‌ها اجرایی می‌شد مورد حمایت‌های مردمی هم قرار می‌گرفت.
دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی چندی پیش حداقل هزینه را برای تربیت 10 میلیون حافظ قرآن 15 هزار میلیارد تومان بیان کرد. شاید با نگاهی منطقی بتوان قبول کرد که تربیت این تعداد حافظ شاید بیش از این هم هزینه داشته باشد اما آنچه واضح و روشن است این است که امکان پرداخت چنین بودجه‌ای برای تربیت حافظان قرآن برای هیچ دولتی امکان پذیر نیست و برای رسیدن چنین بودجه‌ای حتی اگر یک قرن هم صبر کنیم عملی نمی‌شود، پس بهترین کار این است که طرحی مانند طرح ملی حفظ قرآن که پنج سال است در انتظار منابع مالی است، با هر بضاعت و بودجه‌ای آغاز و با واگذاری کار‌ها به مردم و نهاد‌های مردمی مشارکت و حمایت آنها را در این زمینه جلب کنیم.
این اتفاقی است که در همسایگی کشورمان رخ داده و کشور پاکستان با همین حمایت‌های مردمی و بدون هیچ بودجه دولتی 7 میلیون حافظ کل قرآن کریم تربیت کرده و آمار حافظان قرآن این کشور روزبروز در حال گسترش است.
به‌هر حال امید است مسئولان مربوطه با تغییر نگرش خود و با توکل به خدای متعال با هر بضاعت و توانی در راستای تحقق خواست مقام معظم رهبری گام برداشته و حداقل‌ها را برای تحقق این امر مغتنم بشمارند و بدانند که با شروع کار خداوند هم برکاتش را سرازیر می‌کند.
دست از کرم به عذر تنگمایگی مدار
برگی در آب کشتی صدمور می‌شود
«کمبود بودجه» دلیل ناکافی برای بی توجهی به حفظ قرآن/ چرا مردم در فعالیت‌های قرآنی مشارکت کمرنگی دارند؟
